หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พ.ศ.๒๕๕๑ มีมาตรฐานเป็นตัวกำกับในการพัฒนานักเรียน ในจัดการเรียนการสอน จัดการเรียนรู้
--------------------------------------
@ ผู้บริหารสถานศึกษาจะบริหารสถานศึกษายังไงก็ได้ ที่จะให้นักเรียนได้ตามมาตรฐานที่กำหนดไว้ในหลักสูตร อาจจะไม่ต้องบริหารตามรูปแบบดั้งเดิมก็ได้
@ การพัฒนานักเรียนก็ไม่เฉพาะแค่ครูสอนตามหนังสือเพียงอย่างเดียวแต่ยังหมายถึง ๑). การเรียนรู้ผ่านแหล่งเรียนรู้ต่าง ๆ เช่น ห้องสมุด ห้องวิทยาศาสตร์ ห้องลูกเสือ ห้องพระพุทธศาสนา ห้องภาษาอังกฤษ ฯลฯ ๒). การเรียนรู้ผ่านสื่อหรือเทคโนโลยีทางการศึกษาต่าง ๆ เช่น ผ่านโทรทัศน์ ผ่านหนังสือ ผ่านเอกสารอ่านประกอบ ผ่านป้ายนิเทศ ผ่านแผ่นความรู้ ฯลฯ ๓). การเรียนรู้ผ่านระบบอีเลิร์นนิ่ง
-- ๑). ครูให้นักเรียนทราบถึงมาตรฐานที่นักเรียนควรจะได้ จะเป็น จะเข้าใจ แล้วครูสอนนักเรียนในห้อง ตามกำหนดการสอน ตามมาตรฐานดังกล่าว
-- ๒). ครูประเมินนักเรียน ผ่านครึ่งห้อง อีกครึ่งห้องไม่ผ่าน
-- ๓). นักเรียนไปเรียนรู้ตามช่องทางต่าง ๆ ที่กล่าวถึง แล้วนักเรียนมาแจ้งครูว่าจะขอทดสอบเพื่อประเมินตนเองว่าผ่านมาตรฐาน สอบปรากฎว่าไม่ผ่าน
-- ๔). ภาคเรียนที่ ๑ ผ่านไปเข้าสู่ภาคเรียนที่ ๒ นักเรียนกลับมาขอทดสอบอีกครั้ง เพราะตนเองได้ไปศึกษา เรียนรู้มาแล้ว ปรากฎว่าผ่าน
-- ๕). นักเรียนเข้าสอบปลายปี นำคะแนนที่เรียกว่า ระหว่างเรียน มารวมกับคะแนนปลายปี แล้วครูก็ตัดสินผลการเรียนนักเรียน
@ ผมว่าวิธีการวัดและประเมินผลแบบนี้น่าจะเหมาะกับหลักสูตร ๕๑ นี้มากกว่า ไม่ใช่ว่าสอนเสร็จแล้วก็วัดนักเรียนแล้วก็ประเมินว่าไม่ผ่าน ทำให้ผู้เรียนตกมาตรฐานตั้งแต่เริ่มต้นแล้ว โดยทีผู้เรียนยังไม่เรียนรู้เลย และที่สำคัญมาตรฐานที่กำหนดไว้นั้น ให้ผู้เรียนในเวลา 1 ปี
@ การวัดและประเมินผล แบบนี้ยังสอดคล้องกับนักเรียนเป็นสำคัญ สอดคล้องกับแหล่งเรียนรู้ที่โรงเรียนได้จัดขึ้นอย่างแท้จริง
@ ผมจึงขอเสนอแนวคิดการวัดและประเมินผลในมุมมองของผม ดังกล่าว ว่าสามารถทำได้หรือเปล่า.